به نقل از «تسنیم»

گلیج: مقابل اسنایدر طمع کردم/ به ترسوها مدال نمی‌دهند

تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۸۱۷۲۲

دارنده مدال برنز وزن ۹۷ کیلوگرم جهان در سال ۲۰۲۱ می‌گوید از جوانان تا بزرگسالان هر بار به مسابقات جهانی رفته با سخت‌ترین قرعه مواجه شده و این بار هم همینطور خواهد شد و با همین وضعیت به دنبال رقم زدن بهترین نتیجه است. - اخبار ورزشی -

مجتبی گلیج در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره حضورش در مسابقات جهانی بلگراد اظهار داشت: این سومین سال ملی‌پوش شدن من است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سال 2018 برای اولین بار به مسابقات جهانی رفتم و دور اول به کشتی‌گیر آذربایجان باختم. دفعه دوم هم که مسابقات جهانی 2021 اسلو بود که هنوز حسرت شکست ثانیه آخری مقابل اسنایدر با من است. در آن کشتی سر بودم، بابرنامه داشتم پیش می‌رفتم و رو به جلو بودم، یک اشتباه منجر به شکستم شد. طمع کردم که امتیاز بیشتر بگیرم، اما اسنایدر دور زد و خودم را خاک کرد. ان‌شاءالله امسال با دعای خیر مردم آن کشتی را جبران کنم و خوش‌رنگ‌ترین مدال را بگیرم.

ابهام در 2 وزن فهرست آسیایی کشتی آزاد/ مسابقه انتخابی گره را باز می‌کند؟

 

این کشتی‌گیر که هیچ‌وقت اسیر نام حریف نشده و تا ثانیه آخر برای کسب پیروزی می‌جنگد، تاکید کرد: به ترسوها مدال نمی‌دهند. کشتی مبارزه است، هر کسی بهتر و کم‌اشتباه‌تر کشتی بگیرد مسلما پیروز میدان است. من همیشه چه در کشتی‌های داخلی و چه خارجی سعی کردم این دو فاکتور مهم را داشته باشم، نترس بودن و کم اشتباه بودن تا بتوانم بهترین کشتی‌ام را به نمایش بگذارم. گاهی هم هست که بدنت نمی‌کشد، سرحال نیستی، ذهنی و بدنی و می‌بازی. نه برای من، که برای بیشتر بچه‌ها کشتی‌های داخلی سخت‌تر از خارجی است. چون اینجا همه از هم شناخت دارند و ضعف و قوت هم را‌ می‌دانند. می‌دانند چه موقع چه فنی می‌زنی و چه وقت باید حرکت کند. همه همدیگر را کاملا می‌شناسند.

وی ادامه داد: همیشه کشتی گرفتن در ایران کار سختی بوده، نه امسال که همیشه برای رسیدن به دوبنده تیم ملی باید تلاش زیادی داشته باشی. محمد نخودی هم مثل من است، کشتی‌های داخلی برایش سخت‌تر است، ولی بهترین عملکرد را در مسابقات جهانی دارد و هر سال هم مدال گرفته است. همه تلاشم بر این است حالا که صاحب دوبنده تیم ملی شده‌ام بهترین نتیجه را در جهانی بگیرم.

گلیج درباره اینکه چرا سال 2022 نتوانست باوجودی که به عنوان عنوان‌دار جهانی وارد چرخه شده بود، صاحب دوبنده تیم ملی شود، تصریح کرد: پیک آمادگی من همان جهانی بود و خداراشکر که دستم از مدال کوتاه نماند ولی در انتخابی سال 2022 شرایط ذهنی من خوب نبود، سرحال نبودم، حالا از تمرین زیاد بود و یا از هر چیزی، فشار رویم زیاد بود. همه چیز دست به دست هم داد تا انتخابی را ببازم. گاهی هم نزدیک مسابقه چون هم از نظر جسمی و هم ذهنی در فشار و استرس هستیم، بدن مستعد بیماری می‌شود، سیستم ایمنی بدن هم پایین می‌آید و یک سرماخوردگی شاید کل زحمت کشتی‌گیر را به باد بدهد.

عضو تیم ملی کشتی آزاد در وزن 97 کیلوگرم درباره احتمال رویارویی‌اش با عبدالرشید سعدالله‌اف و کایل اسنایدر در بلگراد خاطرنشان کرد: یکی دو تا از کشتی‌های اخیر سعدالله‌اف را در فضای مجازی دیدم. او همیشه خوب است، اگر یک مقدار کشتی‌هایش نزدیک شد، به این دلیل بود که حدود یک سال و نیم از مسابقه دور بوده و جایی کشتی نگرفته؛ مسلما هر بیشتر بگذرد آماده‌تر خواهد شد. نمی‎شود گفت می‌شود او را راحت برد، ولی من با آمادگی ذهنی و جسمی مناسب وارد مسابقات جهانی می‎شوم که هم با او و هم با سایر حریفانم با تمام توان و انرژی‌ام کشتی بگیرم. همیشه هم گفتم هیچ ترسی از هیچ حریفی ندارم، چه رشید سعدالله‌اف باشد و چه اسنایدر، درعین حال هیچ کسی را هم دست کم نمی‌گیرم، حتی اگر از تیم‌هایی باشند که صاحب کشتی نیستند. نه می‌ترسم و نه دست کم می‌گیرم. البته هنوز که حضور روس‌ها در مسابقات جهانی قطعی نشده، اما فیلم کشتی‌های اسنایدر و باقی حریفان را می‌بینیم و برای مسابقه آماده می‌شویم.

قهرمان جوانان جهان افزود: جهانی امسال مسابقه کسب سهمیه است، همیشه هم سال قبل از المپیک، مسابقات جهانی در بالاترین سطح برگزار می‌شود. خودم می‌دانم کارم سخت است، تمام حریفان هم هستند و با آمادگی کامل برای کسب سهمیه و مدال می‌آیند. من هم با آمادگی خوبی به مسابقات جهانی می‌روم.

گلیج درباره این دیدگاه که به کمتر از خودش نمی‌بازد، گفت: این قول را هم به همه مردم و هم مربیانم می‌دهم که هیچ وقت وسط تشک کم نمی‌گذارم. تا آخرین توان و نقطه انرژی‌ام می‌جنگم تا برنده از تشک خارج شوم. من فقط روی سعدالله‌اف و اسنایدر حساب نمی‌کنم، کشتی‌گیران آذربایجان، گرجستان، روسی‌الاصل بحرین، مجارستان و... اینها حداقل یک مدال جهانی دارند و باید حواسم باشد. البته بیشتر از همه سعی می‌کنم روی نقاط ضعف و قوت خودم کار کنم تا بتوانم با کمترین اشتباه مسابقه را تمام کنم. درواقع کار اصلی من، روی خودم هست، اینکه بهترین مبارزه را داشته باشم.

دارنده دو مدال طلای امیدهای جهان درباره اینکه در 97 کیلوگرم رنک ندارد، عنوان کرد: من رنک ندارم، اما از رده‌های سنی جوانان تا امید که اصلا مسئله رنک مطرح نبود تا بزرگسالان هر چه مسابقه جهانی رفتم، همیشه سخت‌ترین قرعه‌ها نصیبم شده است اما من بهترین نتیجه را هم گرفتم و می‌دانم که این بار هم در بلگراد قرعه سختی خواهم داشت اما به امید خدا و با دعای خیر مردم و تلاش خودم، می‌روم که بهترین نتیجه را رقم بزنم نه اینکه نتیجه‌ای برایم رقم بخورد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: کشتی آزاد کشتی آزاد مسابقات جهانی بهترین نتیجه سعدالله اف تیم ملی سخت تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۸۱۷۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

استقلال و پرسپولیس تفاوتی ندارند؛ جام گرفتن دیگر لیاقت نمی‌خواهد!

آفتاب‌‌نیوز :

پس از پایان یکی از هفته‌های حساس رقابت‌های لیگ برتر، اوسمار گفت پرسپولیس همیشه قهرمان است و جواد نکونام هم تاکید کرد شاگردانش بهترین هستند، اما واقعیت ماجرا در دو بازی تراکتور – استقلال و پرسپولیس – سپاهان چه بود؟ هر دو مسابقه با عرض معذرت، حتی برای یک دقیقه هم ارزش دیدن نداشتند! در واقع در هر دو بازی، هیچ اثری از فوتبال به چشم نخورد.

آنچه به عنوان مسابقه فوتبال به خورد ما داده شد، ملغمه‌ای از ضربات کاراته، خشونت رایج در فوتبال آمریکایی و تلفیقی از عصبانیت‌ها و خشم درونی تعدادی بازیکنان بود که گوی و میدان را به «بکش بکش و بزن زیرش» تبدیل کرده بودند. می‌توانیم در یک کلام بگوییم این مدل بازی‌ها و سبکی عجیبی که در لیگ ما ارائه داده می‌شود، نوعی آبروریزی در عالم فوتبال است.

نه استقلال و نه پرسپولیس که مدعیان امروزی قهرمانی لیگ هستند، از نظر فنی و فوتبالی چیزی برای عرضه نداشتند و بی تردید مشکل هم از این دو تیم نیست؛ چرا که تراکتور و سپاهان که می‌توانستند در این فصل شانس قهرمانی داشته باشند نیز از نظر فنی ضعیف بودند. متاسفانه از دل این لیگ چیزی بیرون نمی‌آید؛ دیگر این بهترین بازی هایش بود که دیشب تماشا کردیم، اما دیدن همه ۹۰ دقیقه اش، واقعا به تحمل و صبر نیاز داشت.

این حجم از پرخاشگری که در وجود بازیکنان ما در لیگ برتر زبانه می‌کشد، باعث می‌شود تا هر چیزی در زمین ببینیم به جز فوتبال! به عبارت بهتر، تعدادی فرد مدعی در این لیگ داریم که تصور می‌کنند فوتبال در وجود آن‌ها خلاصه شده است، اما تیم هایشان تنها کاری که در مسابقه انجام نمی‌دهند بازی فوتبال است.

این جام به هر تیمی برسد با این کیفیت فنی تیم ها، چیز دندان گیری عاید فوتبال ایران نمی‌شود. کیفیت لیگ ما ضعیف است و بازی‌های چشم نواز در آن دیده نمی‌شود. اما از نظر اجرای فنون رزمی و اعتراض به داور مسابقه و بی اعصاب بودن، اعتراف می‌کنیم یکی از بهترین لیگ‌های حال حاضر آسیا را داریم و از این بابت می‌توانیم به خودمان ببالیم!

جام گرفتن در فوتبال ایران، ظاهرا دیگر لیاقت نمی‌خواهد؛ بلکه به مقداری شانس و جنگ اعصاب بیشتر نیاز دارد...

منبع: خبر ورزشی